επίτεξις

ἐπίτεξις, ἡ (Μ)

γέννηση («κατὰ τὴν ἐπίτεξιν τῶν θρεμμάτων», Στουδ. θεόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τέξις «γέννηση» (< τίκτω)].